Mimo nadal trwającej migracji ludności opuszczającej wielkomiejski zgiełk na rzecz środowiska podmiejskiego, a nawet wiejskiego – w szczególności w przypadku rodzin z małymi dziećmi – ilość ludności mieszkającej w miastach stale rośnie. W 2008 roku granica proporcjonalnego stosunku przesunęła się na korzyść miejskiej infrastruktury: od tej pory więcej niż połowa ludności ziemi zamieszkuje miasto. W związku z tym rozwojem, a także dokonującym się radykalnym zmianom w stylu i tempie życia problemy zagospodarowania miast stały się istotną częścią lokalnej, regionalnej i międzynarodowej polityki zajmującej się w tych różnych dymensjach projektowaniem przestrzeni.
Projektowanie przestrzenne nie dotyczy wyłącznie, ale w dużej, tej znaczącej części planowania w obrębie aglomeracji miejskich, gdyż tam wymagania pod względem jakości i ilości są szczególnie wysokie. Obecnie obowiązującą tendencją jest planowanie na skalę międzynarodową. Od około 10 lat projektowanie przestrzenne jest regularnie przedmiotem międzynarodowych programów i uzgodnień regulujących wyżej wspomniane zagadnienia. Ostatnie takie porozumienie zostało zawarte przez większość krajów europejskich – w tym również Polskę – w 2008 roku: ISOCARP – International Society of City and Regional Planners.
Umowy takie dotyczą koordynacji wydarzeń dotyczących planowania przestrzeni i mają na celu ochronę dobra publicznego, problematyzację aktualnych procesów i fenomenów, wypracowanie rozwiązań dla zaistniałych problemów i konfliktów, jak również osiąganie wspólnie wyznaczonych celów, by pozytywnie wpłynąć na rozwój przestrzeni publicznych. Efektem docelowym tych wszystkich działań ma być podniesienie jakościowej wartości życia na terenie europejskim postrzeganym świadomie jako wspólny i dotknięty podobnymi trudnościami. Umowy takie regulują np. sposób zagospodarowania terenów, definiują i podkreślają wartość nieruchomości w obrębie miejskim.
Projektowanie przestrzenne to również ważne postulaty dotyczące stworzenia korzystnych warunków do rozwoju gospodarczego: poprzez aktywizację podmiotów, celowe stworzenie sytuacji konkurencyjności oraz koordynację na miarę potrzeb rozwoju przestrzeni europejskiej.
Do ciągle powracających zagadnień należy powszechna globalizacja procesów, mająca znaczący wpływ na rozwój miast europejskich. Niekontrolowana aktywność wielkich renomowanych koncernów może prowadzić do zachwiania lub całkowitej destrukcji istniejącej lokalnej infrastruktury. Problem ten dotyczy w szczególności krajów byłego wschodniego bloku, gdzie prężne centra handlowe skutecznie wypierają z rynku mniejszych miejscowych producentów, co ma nie tylko ekonomiczne konsekwencje, ale wpływa także znacząco na wygląd i funkcjonowanie miast.
Jednym z celowych działań członków międzynarodowych inicjatyw jest ochrona małych sklepów i producentów, szczególnie jeśli oferują oni usługi lub produkty będące częścią regionalnej tożsamości kulturowej. Projektowanie przestrzenne obejmuje także wspólne umowy regulujące np. kwestię stworzenia dogodnych warunków do zamieszkania w centrach miast. Chodzi przy tym o ukształtowanie przestrzeni architektonicznych zapewniających także możliwości dla rekreacji również rodzinom z dziećmi, jak i wywarcie wpływu na ekonomiczne uwarunkowania mieszkania w centrach miast. Ograniczenie ruchu kołowego, wprowadzanie udogodnień dla poruszania się po mieście rowerem jak i pieszo, to kolejne palące problemy, które obejmuje projektowanie przestrzenne.
